دیابت

دیابت اختلال یا بیماری مزمن محسوب می‌شود که افرادی که مبتلا به این بیماری هستند، بدنشان دچار اختلال عدم مصرف گلوکز است. گلوکز ماده‌ای است که از مصرف غذاها دریافت می‌کنیم و سلول‌های بدن با استفاده از آن انرژی کافی برای زنده ماندن و فعالیت را پیدا می‌کنند.

افزایش گلوکز موجود در خون سبب تغییر در رگ ها و عروق خونی می شود که این تغییرات می تواند در سیستم بینایی فرد خود را نشان دهد. رتینوپاتی دیابتی عارضه‌ای ناشی از بیماری دیابت است که به دلیل تغییراتی که در عروق خونی شبکیه رخ می‌دهد؛ ایجاد می شود. پرده شبکیه لایه عصبی است که در پشت چشم قرار دارد که وظیفه تحلیل و درک نور را بر عهده دارد و تصاویر را به مغزارسال می کند. وقتی رگ‌های خونی در شبکیه آسیب می بینند امکان دارد باعث نشت مایع یا خون شود و نشت این مواد می تواند رسوباتی به نام اگزودا ایجاد کند که زمینه ساز تخریب شبکیه چشم شود و باعث شود تصاویری که شبکیه به مغز ارسال می کند تار یا کج و معوج باشد. رتینوپاتی نامی است که به این آسیب شبکه ایی می‌گویند.

پیشگیری از آسیب دیابت به چشم

شبکیه یک‌ لایه نازک است که در پشت چشم قرارداد و وظیفه آن واکنش به نورهایی است که وارد چشم می‌شود. در اثر بیماری دیابت، شبکیه به‌ آرامی صدمه می‌بیند. شبکیه عروق بسیار کوچکی دارد که به‌ آسانی دچار صدمه می‌شوند. هنگامی‌که قند خون و فشارخون در طی مدت طولانی بالا باشد زمینه آسیب به عروق کوچک شبکیه چشم فراهم می‌شود. شروع آسیب به این عروق، با تورم و سست شدن رگ­ ها همراه است، گاهی برخی از این عروق کوچک مسدود شده و خونرسانی به شبکیه را دچار اختلال می کنند. در اوایل دوره ورود به این بیماری، ممکن است مشکلی در بینایی فرد به وجود نیاید؛ از این جهت به بیماران دیابتی توصیه می شود تا حداقی سالی یک بار برای معاینه چشم به پزشک مراجعه کنند.

امکان دارد یک‌چشم بیمار دچار صدمه بیشتری شود و یا حتی هر دو چشم بیمار به یک اندازه صدمه ببیند. به این اختلال ناشی از دیابت، رتینوپاتی دیابتی می‌گویند. اختلالات شبکیه در بیمارهای دیابتی زمانی وخیم‌ ترمی شود که عروق جدید ایجاد گردد زیرا این عروق خیلی ضعیف هستند، به‌آسانی شکسته می‌شوند و خون از آنها به زجاجیه نشت کرده و نشت خون درون زجاجیه مانع رسیدن نور به شبکیه می‌شود. به دنبال این مسئله بیمار نقطه‌های شناور یا تاریکی را ببیند. امکان دارد این خون خود به خود جذب شود، اما در صورتی که این خون جذب نشد، پزشک ناچار است با جراحی این خون را خارج کند.