خالکوبی قرنیه

کراتوپیگمنتیشن یا خالکوبی قرنیه (Keratopigmentation) روشی است که سال هاست برای بهبود ظاهر زیبایی اسکارهای قرنیه استفاده می شود. زمانی که قرنیه به علت اسکار یا ورم، ظاهری ناخوشانید دارد، خالکوبی قرنیه می تواند بر بهبود ظاهر چشم موثر باشد.

کراتوپیگمنتیشن برای درمان علائم بینایی مرتبط با ناهنجاری های قرنیه و عنبیه نیز استفاده شده است. کاربرد اصلی خالکوبی قرنیه در لک های قرنیه، آنیریدیا (عدم تمام یا قسمتی از عنبیه)، وجود چند مردمک و اسکار قرنیه است. اگرچه خال کوبی قرنیه اغلب در موارد کدورت های قرنیه که امیدی به دید و جود ندارد انجام می شود، گاهی مواقع نیز برای بهبود کیفیت بینایی در چشم هایی که دید خوبی دارند، انجام می شود. به عنوان مثال بعد از سوراخ کردن محیط عنبیه با لیزر برای درمان گلوکوم، برای درمان پخش نور می توان قرنیه را در محل سوراخ لیزر خالکوبی کرد. یکی از راه های تغییر رنگ ظاهر چشم، گذاشتن لنز تماسی رنگی است. اما زمانیکه لنز رنگی تحمل نشود، می توان قرنیه را خالکوبی کرد. گاهی اوقات ممکن است خالکوبی قرنیه جایگزین مناسبی برای پیوند قرنیه به منظور کاهش اثرات روانی ظاهر نازیبای چشم باشد.

دلایل خالکوبی قرنیه

علت خالکوبی قرنیه از بیمار به بیمار دیگر متفاوت است. اکثر بیماران تحت درمان این عمل را زمانی انجام میدهند تا زیبایی ظاهری چشم را که به دنبال بیماری یا تصادف از دست داده اند را بازگردانند. برخی دیگر برای کاهش تابش نور محیطی در عنبیه، درمان می‌شوند. تیرگی قرنیه دلیل اصلی انجام خالکوبی قرنیه است. یک جایگزین درمانی عالی برای بیمارانی که در آنها روش‌هایی مانند استفاده از لنزهای تماسی منجر به بهبود عملکرد یا زیبایی نمی‌شود، استفاده میشود. شایع ترین کاربرد تتوی قرنیه عبارت است از اسکار قرنیه، لوکوم، آنیریدیا، پلی کوریا، نقص عنبیه تروماتیک، و ایریدودیالیز.

عوارض

مانند هر عمل دیگری کراتوپیگمنتیشن نیز عوارض خاص خود را دارد. از جمله این عوارض میتوان عفونت قرنیه، التهاب، درد و خطر نفوذ ناخواسته کره از طریق ورود به اتاق قدامی اشاره کرد. در یک دوره آزمایشی، کراتوپیگمنتیشن با رنگدانه های معدنی میکرونیزه در 234 چشم از 204 بیمار انجام شد و درصد عوارض 12.82% بود که اکثریت آن حساسیت به نور (49%)، محو شدن رنگ (19%) و نئوواسکولاریزاسیون (7%) گزارش شد.

تکنیک جراحی خالکوبی قرنیه

خالکوبی قرنیه معمولا تحت بی حسی موضعی انجام می شود. ابتدا اپیتلیوم قرنیه برداشته می شود و با سرسوزن بسیار ظریف رنگ به داخل استرومای قرنیه زده می شود. باید مواظب بود که سوزن وارد فضای اتاقک قدامی چشم نشود. عمل باید در شرایط استریل انجام شود تا شانس عفونت کاهش یابد. پس از پایان عمل لنز تماسی پانسمان بر روی چشم گذاشته می شود. روش دیگر این است که فضایی با کمک وسایل جراحی یا فمتوسکند در ضخامت قرنیه ایجاد و رنگ به داخل آن فرستاده می شود تا استرومای قرنیه رنگ بگیرد.