کاشت لنز داخل چشمی

از حدود سال های 1950 تحقیقات بر روی قرار دادن لنزهای داخل چشمی شروع شد. هدف اولیه این تحقیقات، بیماران مبتلا به آب مروارید بودند که پس از خارج کردن عدسی چشم آن ها که کدر شده، از لنز داخل چشمی به جای عینک های قطور مورد نیاز پس از عمل استفاده می شد. این لنزها از جنس پلاستیک PMMA و یا سیلیکون بودند که با بافت چشم سازگاری داشتند.

 امروزه می توان بدون خارج کردن عدسی بیمار، این لنزها را در داخل چشم برای اصلاح نزدیک بینی، دوربینی و آستیگماتیسم استفاده کرد. تفاوت این روش با قراردادن لنز داخل چشمی در حین عمل آب مروارید، این است که در روش اول لنز یا عدسی طبیعی چشم دست نخورده باقی می ماند و تنها یک لنز اضافی در جلوی آن قرار می گیرد ولی در عمل آب مروارید، عدسی اصلی چشم برداشته و جای آن عدسی مصنوعی قرار داده می شود. به همین دلیل در عمل لنز داخل چشمی فرد قادر به تطابق و مطالعه نزدیک علاوه بر دید دور خواهد بود ولی در عمل دوم قدرت تطابق نخواهد داشت. برای این منظور باید عدسی های دوکانونی تجویز شود.

نکته: این روش در شماره های کم، جایگزین مناسبی برای عمل لیزیک یا پی آر کی (PRK) نمی باشد ولی برای شماره های بالاتر بهتر است مورد توجه قرار گیرد.

آشنایی با عمل جراحی کاشت لنز داخل چشمی

این عمل، روشی برای اصلاح نزدیک بینی، دوربینی و آستیگماتیسم بسیار شدید است که قابل اصلاح با روش های لیزری نیستند. همچنین در افرادی که قرنیه بسیار نازکی دارند یا از قوز قرنیه و خشکی چشم شدید رنج می برند نیز می تواند از این تکنیک بهره مند شد. این لنز به صورت دائمی داخل چشم قرار داده می شود. لازم به یادآوری است این روش برای بیمارانی که با روش های لیزری اصلاح عیوب انکساری قابل درمان هستند توصیه نمی شود.

کسانی که کاندید این روش می باشند

از جمله لنزهای مورد استفاده در این روش درمانی می توان به لنزهای آرتیفلکس و ICL اشاره کرد. لازم به ذکر است که لنز درون کاشت به صورت دائمی داخل چشم قرار داده شده ولی در هر زمانی می توان با انجام عمل جراحی آن را خارج کرد.

کاشت لنز داخل چشمی به‌طورکلی برای افرادی که دارای عیوب چشمی خارج از محدوده‌ی قابل‌اصلاح با روش‌های عمل لیزری هستند در دسترس است، یعنی افرادی که:

• سطوح متوسط ​​تا زیاد آستیگماتیسم (بین ۰.۵ و ۶.۰ دیوپتر)

• دوربینی شدید یا خفیف (۵.۰+ تا ۰.۱۰+ دیوپتر)

• نزدیک بینی شدید یا خفیف (3- تا 20- دیوپتر)

• آب مروارید

به طور کلی افرادی که دارای درجه بالایی از نزدیک بینی، دوربینی یا دیگر عیوب انکساری چشم هستند و نمی‌توانند از لیزیک و سایر روش‌های عمل لیزری چشم استفاده کنند، می‌توانند از روش کاشت لنز داخل چشمی با راهنمایی و نظر متخصص چشم پزشکی، استفاده کنند.

کسانی که به این روش نیاز ندارند

لنز دائمی به کسانی توصیه می‌شود که شماره چشم‌ آن ها بیشتر یا کمتر از محدوده قابل‌اصلاح با جراحی‌های لیزری مثل لیزیک، پی آر کی، فمتولیزیک و ... باشد. یعنی اگر مشکل بینایی و دید فرد با روش‌های جراحی لیزری قابل‌درمان باشد، از روش کاشت لنز داخل چشمی، استفاده نمی شود.

مرحله درمان

کاشت لنز داخل چشمی به صورت یک عمل جراحی کامل و در اتاق عمل صورت می گیرد ولی نیاز به بستری شدن بیمار قبل یا بعد از عمل جراحی وجود ندارد. همانطور که اشاره شد، از لنز های داخل چشمی برای درمان آب مروارید (کاتاراکت) نیز استفاده می شود. در این موارد با توجه به نظر پزشک، بیمار با بی حسی و یا بیهوشی عمل می شود. برای درمان و اصلاح عیوب انکساری نیز، با توجه به نظر پزشک متخصص بیمار با بیهوشی عمل می شود. روش درمان به این گونه می باشد که با ایجاد برش در کناره قرنیه، لنز داخل چشمی را در اتاق قدامی و در جلوی عنبیه و عدسی اصلی قرار می دهد.

شرایط عمومی درمان

• سن بیمار 18 سال

• عدم امکان درمان با روش های لیزری اصلاح عیوب انکساری

توجه داشته باشید، اگر نمی‌دانید واجد شرایط کاشت لنز داخل چشمی هستید، یا نمی‌دانید کدام روش درمانی و عمل برای شرایط چشم شما مناسب‌ تر است، حتما باید با متخصص چشم پزشکی مشورت کنید. با استفاده از مشاوره تلفنی و آنلاین بیمارستان فوق تخصصی چشم پزشکی بینا مشهد، پزشک شما تنها چند دقیقه از شما فاصله دارد.